Al mijn blogs uit Gent

Met een brede grijns stond Christoffer afgelopen vrijdag achter het raam van zijn bovenwoning. Hij lachte niet alleen omdat het mij na zes keer steken was gelukt om de auto in te parkeren, maar ook omdat ik wist dat hij klaar was met het lezen van mijn manuscript. Ik...

Het zaallicht staat aan. De eerste uitvoering gaat beginnen. Twee bezoekers lopen de zaal in, en sluiten de deur. Ze gaan op de voorste rij zitten, waarna ik, met toch nog wel een trillende hand en een knikkende rechterknie, ze een exemplaar van mijn manuscript...

Plots zag ik hem mijn straat inlopen. Gelukkig, het was geen opa van vierentachtig of een man in een lange regenjas. Ik kneep nog een keer mijn ogen samen en herkende hem van de foto. Ik wist niet of ik op moest staan, of nog even moest blijven zitten. Ik besloot het...

Je hebt tien maanden gerepeteerd, het moment is bijna daar. Nog één keer oefenen. De spotlights staan aan, met knikkende knieën betreed je het podium. Je hand trilt. Al bij de eerste zin slaat je stem over. Je voelt het zweet vanuit je oksel over je ribbenkast...

Ik kon er niet langer voor weglopen. Ik schonk een IPA in, trok mijn schoenen en sokken uit, baalde dat ik geen korte broek had meegenomen en pakte de eerste pagina erbij. Ik knikte naar mijn vriendin en begon te lezen. Met een trillende knie had ik in de...

Precies een jaar geleden ging ik zenuwachtig naar mijn werk. Op het moment dat mijn leidinggevende de afdeling opliep, stond ik op om te vragen of hij even een momentje had. Dat kan in kantoortaal veel betekenen, maar ik denk dat ik het op zo'n manier zei, dat hij...

Welkom op een van de grootste stadsfestivals van Europa! Te gek dat je er bent, het zijn ook mijn eerste Gentse Feesten. Er is ongelooflijk veel te doen, dus we vertrekken meteen. Met een blikje bier in de hand lopen we de trap af, terwijl ik controleer of ik contant...

Trek je hardloopschoenen aan. Gewone sportschoenen zijn ook goed, als ze maar een platte zool hebben. We nemen nog een banaan, een laatste slok water. Ik haal de huissleutel van mijn sleutelbos, en stop die in een speciaal zakje van mijn hardloopbroek. Nooit gedacht...

Ik was een handtekening verwijderd van de ontvangst van mijn verblijfskaart. Rechts op de balie stond de pen waar ik dat mee kon doen. Je kent het wel, in zo’n pennenhouder, als een parapluutje in een bolletje ijs, met daartussen een veel te korte ketting. Het lukte...

Voordat je verder leest: pak een biertje. Of een wijntje, ook goed. Het is vast ergens vijf uur. Mocht je normaal gesproken mijn blog op je werk lezen, of altijd tijdens het kakken (echt gehoord), wacht dan tot het moment dat je de koelkast opentrekt. Pak een drankje...