De gezichtsuitdrukking van een personage vertelt vaak meer, dan wat een personage daadwerkelijk zegt. Ik las deze tip een aantal maanden geleden in het schrijven magazine, en schreef hem meteen op mijn blad met aandachtspunten. Dit ontbrak nog in mijn manuscript. Ik laat nog steeds geen wenkbrauwen de lucht inschieten of oogkassen ontploffen. Vertellen dat iemands gezichtsuitdrukking verandert, is soms al genoeg. Een kleine nuance, aan jou als lezer om dit verder in te vullen.

Wat ik lastig vind na het lezen van een nuttige tip over schrijven, is dat die blijft plakken, en onrustig boven elke dialoog blijft zweven. Waardoor er een overschot aan gezichtsuitdrukkingen kan ontstaan. Ik worstelde hier mee. Tot vorige week vrijdag.

Ik had goed zicht op het grote scherm. Mijn linkerhand leunde op het uiteinde van de bar. Als ik me omdraaide overzag ik de rest van het café. Ieders wereld draaide op dat moment maar om één ding: Brazilië naar huis sturen. Als ik met oordoppen op een barkruk naast het scherm was gaan zitten en de kroeg in had gekeken, had ik het verloop van de wedstrijd ook prima kunnen volgen. De spanning op alle gezichten bij weer een tegenaanval, de samengeknepen lippen en ogen bij een slechte beslissing van de scheidsrechter. Een brede glimlach na die ene schwalbe van Neymar, het kapotbijten van een hoop onderlippen na de 2-1. De fonkeling in de ogen na het laatste fluitsignaal, het vechten tegen de tranen van de jongen met die opblaasbare duivelshoorns op zijn hoofd. Mijn angst om teveel gezichtsuitdrukkingen te beschrijven in mijn manuscript verdween meteen, die vertellen vaak juist het echte verhaal.

Want de Belgen zijn besmet. Het bier vloeide gratis na de winst. Vlaggen wapperden uit de ramen. We stonden buiten en elke auto reed toeterend langs. Niemand repte over de Fransen -de tegenstander vanavond in de halve finale- maar over de wereldbeker.

Ik heb het ook te pakken en zou het geweldig vinden als ze de eindstrijd halen. Voor mijn WK-poule, voor de stad. Ik zie uit naar de breekbaarheid op de gezichten vanavond vlak voor de aftrap. En de totale ontzetting in de ogen van de jongen met de opblaashoorns als Big Rom ze vlak voor tijd naar de finale schiet. Met beschrijvingen van gezichtsuitdrukkingen in mijn manuscript heb ik goud in handen. Nu België nog.

Veel plezier.