De een-na-laatste dag van de crowdfundingactie. Iedereen die heeft gedoneerd: enorm bedankt voor jullie support! Binnenkort vliegt er een mail met een save the date voor de boekpresentatie in de Utrechtse Boekenbar jullie inbox in. Wil je die Verhage als een van de eersten in je boekenkast en dit feest niet missen? Supporten kan nog tot morgen middernacht!

En nu? Kan ik met de pootjes omhoog? Nog even niet. Ik mik op zondagavond vlak voor studio sport, maandag is de deadline voor het inleveren van mijn manuscript bij de uitgever. Tot dat moment gaan hier de gordijnen dicht. Naar aanleiding van de feedback die ik van de redacteur heb ontvangen op mijn preview, heb ik nog het een en ander bij te schaven. Zo wees hij me op een blinde vlek: het gebruik van het woord ‘alsof’. Ik gebruikte het zo vaak – alsof mijn verhaal anders niet zou kunnen bestaan. Zoiets. Subtiel gaf hij aan dat het beter is om slimme observaties en vergelijkingen te doseren en dat hij het verschijnsel vooral ziet bij mensen die het literaire nastreven.

En dat is wat ik niet wil. Ik wil mijn verhaal vertellen. Niet vervallen in te gedetailleerde beschrijvingen van ruimtes, het gebruik van te veel bijvoeglijke naamwoorden en moeilijke taal. Of overdreven vergelijkingen. En dus kijk ik nog eens kritisch naar al mijn formuleringen met alsof. Zo worstelde ik me de afgelopen weken nogmaals door mijn manuscript.

Na maandag kan ik het even loslaten. Een maand later krijg ik het terug, waarna ik zelf weer tot begin januari heb om de feedback van de redacteur te verwerken. Ik ben dondersbenieuwd. Daarna gaat het manuscript naar de corrector, en begint de vormgeving van de binnenkant en de achterflap. Niet veel later vinden er een paar ontwerpproeven plaats, waarna de definitieve bestanden naar de drukker kunnen, zodat jij in mei er eentje in je handen hebt. Een te gek, en spannend vooruitzicht!

Ik ga snel aan de slag, mijn manuscript lonkt. Schijnt de zon? Ik heb geen idee.

Tot de volgende!