2019. Het jaar dat die Verhage in je kast komt te staan. Zo sloot ik vorig jaar mijn laatste blog van 2018 af. Afgelopen mei was de boekpresentatie. Nu ligt mijn roman in boekenkasten, op nachtkastjes of tegen de Donald Duck in een tijdschriftenmandje naast de toiletpot. De uitgever had onlangs geweldig nieuws: mijn boek staat ook in de bibliotheek in de kast.
Was het gras maar groen in de bieb. Van geboorteplaats Goes tot Groningen in vijftig bibliotheken. Ook in de Centrale Bibliotheek in Utrecht. Begin deze week stapte ik op de fiets en twijfelde zowaar even tussen mijn dunne regenjackie of winterjas. Een witte kerst is inmiddels al net zo onrealistisch als het winnen van de Oudejaarstrekking. Ik trok de capuchon over mijn hoofd en liep even later met een stuiterend hart de bieb binnen.
Vriendelijk knikte ik naar de dames achter de balie. Zouden ze aan mijn tred kunnen zien dat ik een schrijver ben? Ik glimlachte om mijn eigen gedachte. Halverwege de trap besefte ik dat ik eigenlijk geen idee had waar ik naartoe moest. Ik draaide me om en sprak een van de dames aan. Razendsnel dansten haar vingers over het toetsenbord. ‘2e verdieping, paars, afdeling nieuw.’ Terwijl ik deze codetaal voor bibliotheekkenners hardop bleef mompelen, liep ik opnieuw de trap op.
Bij de eerste tafel op de tweede verdieping bleef ik staan. Nieuw binnen, stond er. Niet op een paars, maar op een oranje bordje. Ik was verward. Als het niet om mijn eigen boek ging had ik waarschijnlijk nu al opgegeven. Maar ik liep verder en er verscheen al snel een paars bordje. Met een brede glimlach pakte ik mijn roman onder een ander boek vandaan. VERH op de achterkant, harde kaft. Gek om iets voor het eerst vast te houden terwijl niks van de inhoud een verrassing is. Ik hield het vast, maakte wat foto’s en wist niet meer goed wat te doen. Ik schoof een ander boek van het presentatiericheltje op tafel en plantte die van mij er neer.
Ik liep naar buiten en dacht aan een passage uit mijn roman. Hoofdpersoon Tom gaat op een regenachtige dag naar boekhandel Broese, buurman van de Centrale Bibliotheek. Hij koopt daar een boek dat hem uiteindelijk naar Kameroen leidt. Ik ben benieuwd wat de invloed is van mijn boek op iemand die met de gedachte speelt in het nieuw jaar vrijwilligerswerk te gaan doen.
Alle goeds voor twintigtwintig. En dank voor alle steun de afgelopen jaren. Jullie meenemen in mijn schrijfproces en het leven als Nederlander in Gent was me een genoegen.
Cheers!