Precies twee jaar geleden vertrok ik naar Gent met een droom: het schrijven van een roman. Toendertijd was deze septemberweek mijn laatste bij Bol.com. Nieuw hoofdstuk, luidde het onderwerp van mijn afscheidsmail. Net als van mijn roman stond er van het nieuwe leven ook nog geen letter op papier. Ik zou het allemaal wel gaan zien.
Inmiddels zijn we wat mijn manuscript betreft zevenentwintig hoofdstukken verder. Wat het leven aangaat, ben ik de tel kwijtgeraakt. Ik ben van Gent gaan houden, en het gaan verafschuwen zoals het weer. Soms ben ik er blij mee en geniet ik van de regelmaat en de rust om te kunnen schrijven. Dan schijnt de zon en wil ik niets liever dan dit avontuur. Op andere dagen jankt het leven in België als vieze miezer tegen de ramen, kan ik er niks mee, en mis ik alles wat met Utrecht te maken heeft.
Het eerste jaar was nieuw en avontuurlijk. Maar op den duur wordt Kasteel Gravensteen op weg naar de Albert Heijn eigenlijk gewoon een irritante toeristische trekpleister, die er altijd voor zorgt dat je toch zeker twee minuten bij je boodschappentijd moet optellen. Misschien was het afgelopen jaar wel een soort overgangsjaar, hebben mijn vriendin en ik tegen elkaar gezegd, en gaan we ons laatste jaar anders ervaren.
Het is namelijk altijd ons plan geweest om voor drie jaar naar Gent te gaan, en het maakt de cirkel voor mijn droom perfect rond. De verwachting is dat mijn roman in juni volgend jaar wordt uitgegeven. De boekpresentatie zal ergens op een toffe plek in Utrecht plaatsvinden.
Maar eerst die crowdfunding. Nog precies een week! Dan weet je waar mijn boek over gaat en kun je het promotiefilmpje zien. Ik vind het te gek om dit na mijn schoonmaakavonturen, inzichten in het schrijfproces en mijn leven hier nu eindelijk met je te gaan delen.
Ik denk dat ik nog nooit met zo veel overtuiging heb geschreven:
Tot volgende week!