Van Goes tot Groningen in vijftig bibliotheken

2019. Het jaar dat die Verhage in je kast komt te staan. Zo sloot ik vorig jaar mijn laatste blog van 2018 af. Afgelopen mei was de boekpresentatie. Nu ligt mijn roman in boekenkasten, op nachtkastjes of tegen de Donald Duck in een tijdschriftenmandje naast de...

Onze goede buur

Twee jaar lang prijkte de schrijver uit Gent bovenaan mijn blog. Die titel kan weg. Ik vertrok naar België met een droom en kom terug met een boek. Komend weekend verhuizen mijn vriendin en ik terug naar Utrecht. Gewoon weer een bakkie of een biertje in ons stadsie,...

Wanneer is je boek een succes?

Tien dagen voor mijn boekpresentatie liet Lucas Moura de tijd even stilstaan: geen Champions League-finale voor Ajax. Ik trok mijn Ajax-shirt omhoog, strak over mijn hoofd. Mijn bril drukte mijn oogkassen fijn. Als de glazen waren gebroken, hadden ze op dat moment...

Wanneer bladzijdes het ritme van je leven bepalen

De eerste dagen na de boekpresentatie verschoot ik bij elke trilling van mijn telefoon. Als ik zag dat iemand een foto had gestuurd, dacht ik meteen: hé, diegene is vast mijn boek aan het lezen. Eenmaal het appje geopend, bleek het gewoon een foto van een biertje in...

Mijn roman ligt in de winkel!

Tweeënhalf jaar geleden begon ik dit blog, om jullie mee te nemen in de jacht op mijn roman. Vanuit Utrecht streek ik in Gent neer om deze droom na te jagen. In 65 blogs nam ik jullie mee van het staren naar de cursor tot een eerste versie van het manuscript....

Ineens dook het beeld op

Wanneer ik mijn ogen sluit, zie ik het helder voor me. De schrijver uit Gent die zijn eigen boek voor het eerst in handen heeft. Ik heb de ontwerpproef voor de binnenkant en de achterkant ontvangen en ineens tekende mijn geest het scherpzinnig op. Mijn hand die over...

Ik heb de eerste hoofdstukken terugontvangen

Ondanks de oude staat kon het raam in de woonkamer volledig open. Het commentaar van de redacteur bij deze zin was als volgt: want oude ramen gaan normaal gesproken niet meer open? Ik grinnikte en herschreef de zin. Het was de eerste opmerking in het manuscript. De...

Vanavond is je kans, doe het

Ben je al weleens eerder in Zeeland geweest? vroeg mijn moeder. De jongen boog zijn hoofd, zijn blonde lokken vielen voor zijn gezicht. Ja. Wat leuk, en waar precies? De jongen slurpte aan zijn soep voordat hij antwoord gaf. Oost-Souburg. Dat is toevallig, zei mijn...

Het schrijven van deze blog kostte me moeite

Voor het eerst in twee jaar ben ik niet met mijn manuscript bezig. Of beter gezegd – kan ik er niet mee aan de slag. De redacteur is aan het redigeren. Misschien is hij op het moment dat ik dit schrijf halverwege het manuscript en krabt hij achter zijn oren, fronst...

Waarom wil ik authentiek schrijven?

‘Waarom wil je authentiek schrijven? Vraag jezelf dat af.’ De vraag klapte in mijn gezicht. Ik kreeg het even nog warmer en maakte het bovenste knoopje van mijn overhemd open. Ik zat bij een lezing van Daan Esch op de Boekenbeurs in Antwerpen. Afgelopen zondag had ik...

Ik schreef een brief voor Postkantoor 00/00/00

Postkantoor 00/00/00: een bestaande postbus voor brieven van en naar overleden mensen. Om uit te kunnen spreken wat nooit is gezegd, het gemis te verlichten of om herinneringen op te halen. Ik schreef ook een brief. Terwijl ik hem dicht likte, tolde mijn hoofd nog na....

En nu?

De een-na-laatste dag van de crowdfundingactie. Iedereen die heeft gedoneerd: enorm bedankt voor jullie support! Binnenkort vliegt er een mail met een save the date voor de boekpresentatie in de Utrechtse Boekenbar jullie inbox in. Wil je die Verhage als een van de...

In de PZC

Toen ik aan mijn ouders vertelde dat ik een boek ging schrijven, was een van de eerste reacties van mijn moeder: dan kom je misschien ook wel in de PZC! De Provinciale Zeeuwse Courant, om precies te zijn. Vanmorgen was het zover,  ik sprak vorige week met een...

Orkaan, windstil, windvlaag, storm, orkaan

De afgelopen week was ik elke dag meteen na het wakker worden alert. Het voelde of ik elke morgen op vakantie ging. Niks rustig ontwaken, nee – gelijk die telefoon van het nachtkastje grissen. Gaat de vlucht gewoon? Staken er geen piloten? Houden er orkanen huis? Die...

100!

100! Honderd supporters hebben mijn boek gesteund. Op dag vijf. Hoe vet is dat? En die honderd supporters zijn ook precies goed voor honderd boeken. Toen ik zojuist na de tiende keer refreshen die felbegeerde honderd zag staan, probeerde ik me meteen plekken voor te...

Binnen een dag over de helft!

Allemachtig. Met een trillende hand klikte ik gister stipt om elf uur op de muis om de Facebookpost te delen. Even daarvoor had ik per ongeluk alleen het filmpje online gezet. Wist ik veel dat het na het uploaden meteen gedeeld zou worden. Ik zette opnieuw de post...

Wat het leven aangaat, ben ik de tel kwijtgeraakt

Precies twee jaar geleden vertrok ik naar Gent met een droom: het schrijven van een roman. Toendertijd was deze septemberweek mijn laatste bij Bol.com. Nieuw hoofdstuk, luidde het onderwerp van mijn afscheidsmail. Net als van mijn roman stond er van het nieuwe leven...

Foto of illustratie, ik lette er eigenlijk nooit op

Ter inspiratie pakte ik een aantal boeken uit de kast en van mijn nachtkastje, waaronder De moord op commendatore van Haruki Murakami, Oorlog en terpentijn van Stefan Hertmans en Ik haal je op, ik neem je mee van Niccolò Ammaniti. De eerste twee heb ik op vakantie...

Ik deins er niet voor terug

Niels, freelance videoproducent en voormalig huisvriend, draait aan de lens van de camera en gaat op zijn knieën zitten. Ik zit achter het oude schoolbureau, waar ik twee jaar geleden de eerste letters van mijn manuscript op papier heb gezet. Ik kijk in de camera en...

Hij stopte met lopen en keek me verbaasd aan

Wat is het heet, hè? Klopt man. Maar ik kan het wel gebruiken voor mijn boek, is een leuk detail, daar was het zand ook altijd zo warm. Hij stopte met lopen en keek me verbaasd aan. Wat zeg je nou? Vorige week tijdens die zinderende hitte ging ik met een vriend,...

De schrijver uit Gent op een bank in Tel Aviv

Afgelopen zondag waren Zufan en ik met twee vrienden bij een bosbad in Baarn. Dit klinkt mooier dan het daadwerkelijk was, maar ze hadden koude blikjes bier en kleffe patat, dus het was een aardig alternatief voor de misgelopen WK-finale met België. De jongen met de...

Als blikken konden spreken

De gezichtsuitdrukking van een personage vertelt vaak meer, dan wat een personage daadwerkelijk zegt. Ik las deze tip een aantal maanden geleden in het schrijven magazine, en schreef hem meteen op mijn blad met aandachtspunten. Dit ontbrak nog in mijn manuscript. Ik...

Crowdfunding

Ik pulk het stickertje voor de webcamcamera van de computer. Het geluid van een kleine raceauto dat langs raast en plots als een belletje uit elkaar klapt, vult mijn oordopjes. Een gesprek via skype, ik kon me niet herinneren wanneer ik dat voor het laatst had gehad....

België vs Panama: nabeschouwing

Afgelopen zaterdag ben ik tussen Frankrijk-Australië en Argentinië-IJsland (ik had echt even zin om helemaal niks te doen), naar de groenteboer op de Vrijdagmarkt geweest. Vind ik heerlijk. Even lekker knijpen in avocado’s, twee doosjes blauwe bessen voor vijf euro...

België vs Panama: voorbeschouwing

Matchday. De afgelopen drie edities van het WK waren de nachten voorafgaande aan deze dag onrustig. Lag het shirt van het Nederlands elftal al een week lang netjes klaar. In 2006, toen Servië en Montenegro nog onder dezelfde vlag speelden, wonnen we met 1-0 dankzij...

Werken. Schrijven. Eten. Slapen.

Om kwart voor zeven naakt de trap af. Een druk op de knop van de waterkoker. De badkamer in. Poepen, tandenpoetsen, douchen. Melk afmeten, havermout erbij. Pannetje opwarmen. Theezakje laten trekken. Ontbijten. Banaan en mueslireep in de tas. Haar föhnen, gel erin en...

Daar ben ik weer

Het gevoel bekroop me al enige weken dat je de hoek om zou komen fietsen, en deze week was het zover. Ik steek mijn hand op, je fietst voorbij. Ik voel me schuldig dat ik al die tijd niets heb laten weten. Je drukt de remmen in, de fiets komt piepend tot stilstand....

Een herschreven passage uit mijn boek

Ik sta voor een hels karwei. De structuur van mijn boek staat, de verhaallijn klopt, ik weet precies wat ik wil vertellen. Ik zou het zo uit kunnen geven. Maar ik heb nog stappen te maken in de manier waarop ik het vertel. De proefcursus heeft me het inzicht gegeven...

Ik ging naar het Murakami-weekend

Hoe langer zijn werk, hoe beter. Mijn blik verstarde, ik kneep bijna mijn plastic beker met pils fijn. Ik stootte Zufan aan, maar zij was aangesproken door haar buurman. Ik keek schuin naar achter en ontmoette de blik van de vrouw die dat zojuist gezegd moest hebben....

Vechten tegen de tijd

Vanmorgen, 9:02 uur. Ik schuif mijn lege bak havermout aan de kant, neem een iets te grote slok warme thee en begin. Het is de eerste keer dat ik op een gezette tijd schrijf voordat ik naar mijn werk ga. Dat is nieuw, en spannend. Mijn 32-urige werkweek is verspreid...

Dn Hollander

De sneeuw kraakte onder mijn voeten. Ik kon me niet herinneren wanneer ik dat geluid voor het laatst had gehoord. Ik klopte op mijn jas, de vlokken dwarrelden de witte massa tegemoet. Met mijn fiets in de hand liep ik over de stoep, of wat de stoep zou moeten zijn. Ik...

Vader-zoonweekend

We zijn in Sluis, een klein plaatsje in Zeeuws-Vlaanderen. Ondanks dat ik nu in Gent woon, voelt dit voor mij als geboren Goesenaar nog steeds als de overkant. De wind snijdt in onze wangen, we kruipen verder de kraag van onze jas in. Rechts is de kleine haven, waar...

Nooit meer die poepresten

Ik reed gister nog net niet juichend weg, maar alles in mij schreeuwde om een hoge kreet uit te slaan. Zo eentje als afgelopen weekend, toen ik tegen het aanrecht leunde op een huisfeestje van een van mijn laatste Utrechtse vrienden die nog in een sloopwoning woont....

Het contrast tussen twee werelden

Afgelopen donderdagavond bevond ik mij in een wereld die al heel wat jaren niet meer de mijne is, maar wel belachelijk vertrouwd voelt. Ik ging naar een hardcore show in Tivoli de Helling van Comeback kid en Every Time I Die. Ik stond veilig met mijn oordoppen achter...

Je debuteert maar één keer

Twee weken geleden schreef ik over de wegen naar de uitgeverij. Dat ik mijn synopsis had opgestuurd naar een medeschrijver, die erop mocht schieten. Ik vertelde over de twaalf uitgevers die ik had geselecteerd om het manuscript naartoe te sturen. Hoe graag ik dat ook...

Een ander soort zondagavondrit

Afgelopen zondagavond, 23.00 uur. Ik kon mijn ogen nauwelijks openhouden. We lieten Antwerpen achter ons, ons stadje Gent stond inmiddels op de borden. Ik blijf altijd het gevoel hebben dat we er dan bijna zijn. En ik niet alleen, Zufan ook. In ieder geval een van ons...

De wegen naar de uitgeverij

Afgelopen week ben ik mijn boekenkast langsgegaan, en keek welke uitgeverijen ik tegenkwam. Ik verdiepte mij in de visie van de uitgevers, het soort boeken dat ze verder in hun fonds hebben. Ja, daar zie ik mijzelf wel tussen staan, dacht ik soms. Maar het voelt...

De lessen die ik uit de marathon trok

De ballon met 3 uur en 59 minuten bungelde enkele meters voor mij, zachtjes deinend in de wind, strak vastgebonden op de rug van de pacer. Wat er ook mocht gebeuren, ik wilde die man niet uit het oog verliezen. Als ik de hele marathon achter hem aan zou hobbelen, zou...

Marathon van Gent

Over precies drie dagen ben ik nu ongeveer tien kilometer onderweg. Parelt het eerste zweet over mijn rug, of vallen er enkele druppels via mijn met vaseline ingesmeerde wenkbrauwen op de grond. Kijk ik omhoog naar een heldere hemel, of verbijt ik de snijdende wind....

Ik heb mijn manuscript naar een uitgever gestuurd

Afgelopen zondag heb ik mijn manuscript naar een Nederlandse uitgever gestuurd. Ik heb minstens een uur over de begeleidende mail gedaan. Ik keek tien keer of ik in die paar zinnen geen spelfouten maakte en controleerde tweemaal of ik de juiste versie in de bijlage...

Dus ik ging naar een jobbeurs

Op het labeltje van de theezakjes van Pickwick vind ik zelden een leuke vraag, maar deze was zelfs confronterend: aan welk huishoudelijk klusje heb jij een grote hekel? Ja hallo Pickwick, dat is dus gewoon mijn werk. Ik kan niet zeggen dat het de druppel was, maar het...

Mathieu

Ik schrijf deze blog ter nagedachtenis van mijn jeugdvriend Mathieu Cijsouw. Omdat tijd geen grenzen hoeft te kennen. Elf jaar geleden kwam Mathieu om het leven tijdens een verkeersongeval. Hij woonde een straat achter mij, en hoewel we op nog geen zeshonderd meter...