door Jireel | sep 27, 2017 | Geen categorie
Met een brede grijns stond Christoffer afgelopen vrijdag achter het raam van zijn bovenwoning. Hij lachte niet alleen omdat het mij na zes keer steken was gelukt om de auto in te parkeren, maar ook omdat ik wist dat hij klaar was met het lezen van mijn manuscript. Ik...
door Jireel | aug 30, 2017 | Geen categorie
Het zaallicht staat aan. De eerste uitvoering gaat beginnen. Twee bezoekers lopen de zaal in, en sluiten de deur. Ze gaan op de voorste rij zitten, waarna ik, met toch nog wel een trillende hand en een knikkende rechterknie, ze een exemplaar van mijn manuscript...
door Jireel | aug 23, 2017 | Geen categorie
Plots zag ik hem mijn straat inlopen. Gelukkig, het was geen opa van vierentachtig of een man in een lange regenjas. Ik kneep nog een keer mijn ogen samen en herkende hem van de foto. Ik wist niet of ik op moest staan, of nog even moest blijven zitten. Ik besloot het...
door Jireel | aug 16, 2017 | Geen categorie
Je hebt tien maanden gerepeteerd, het moment is bijna daar. Nog één keer oefenen. De spotlights staan aan, met knikkende knieën betreed je het podium. Je hand trilt. Al bij de eerste zin slaat je stem over. Je voelt het zweet vanuit je oksel over je ribbenkast...
door Jireel | aug 9, 2017 | Geen categorie
Ik kon er niet langer voor weglopen. Ik schonk een IPA in, trok mijn schoenen en sokken uit, baalde dat ik geen korte broek had meegenomen en pakte de eerste pagina erbij. Ik knikte naar mijn vriendin en begon te lezen. Met een trillende knie had ik in de...
door Jireel | aug 2, 2017 | Geen categorie
Precies een jaar geleden ging ik zenuwachtig naar mijn werk. Op het moment dat mijn leidinggevende de afdeling opliep, stond ik op om te vragen of hij even een momentje had. Dat kan in kantoortaal veel betekenen, maar ik denk dat ik het op zo’n manier zei, dat...
door Jireel | jul 26, 2017 | Geen categorie
Welkom op een van de grootste stadsfestivals van Europa! Te gek dat je er bent, het zijn ook mijn eerste Gentse Feesten. Er is ongelooflijk veel te doen, dus we vertrekken meteen. Met een blikje bier in de hand lopen we de trap af, terwijl ik controleer of ik contant...
door Jireel | jul 12, 2017 | Geen categorie
Trek je hardloopschoenen aan. Gewone sportschoenen zijn ook goed, als ze maar een platte zool hebben. We nemen nog een banaan, een laatste slok water. Ik haal de huissleutel van mijn sleutelbos, en stop die in een speciaal zakje van mijn hardloopbroek. Nooit gedacht...
door Jireel | jul 5, 2017 | Geen categorie
Ik was een handtekening verwijderd van de ontvangst van mijn verblijfskaart. Rechts op de balie stond de pen waar ik dat mee kon doen. Je kent het wel, in zo’n pennenhouder, als een parapluutje in een bolletje ijs, met daartussen een veel te korte ketting. Het lukte...
door Jireel | jun 28, 2017 | Geen categorie
Voordat je verder leest: pak een biertje. Of een wijntje, ook goed. Het is vast ergens vijf uur. Mocht je normaal gesproken mijn blog op je werk lezen, of altijd tijdens het kakken (echt gehoord), wacht dan tot het moment dat je de koelkast opentrekt. Pak een drankje...
door Jireel | jun 21, 2017 | Geen categorie
Vanaf ons huis is het een dikke twintig kilometer naar de grens met Nederland. Nog minder dan een halve marathon, dus ik zou ernaartoe kunnen rennen. Ik woon nu dichter bij mijn geboorteplaats Goes, dan toen ik in Utrecht woonde. Toch is de gevoelsafstand vele malen...
door Jireel | jun 14, 2017 | Geen categorie
De eerste drie hoofdstukken zijn af. Of in ieder geval, nu zijn het er drie. Het waren er ooit vier. Er staan geen bakvormen voor mijn neus waar ik mijn tekst ingiet en gladstrijk, zodat elk hoofdstuk evenveel tekst bevat. Nee, de ene taart is groter dan de andere, en...
door Jireel | jun 7, 2017 | Geen categorie
Ik ben gestopt met het lezen van romans. Tijdelijk dan, hoop ik. Ik had nooit verwacht dat ik dat zou doen. Ik weet nog goed dat ik stiekem op een rustige middag bij Bol.com een aflevering keek van Kijken in de ziel: schrijvers, waarin Adriaan van Dis vertelde dat hij...
door Jireel | mei 31, 2017 | Geen categorie
In mijn vorige blog schreef ik over een berg met wasgoed. Die zin was dus niet goed. Tenzij je in een berghuisje woont, met een kabbelend beekje als voortuin. Een beekje waarin de berg wasgoed, die al op een hoop klaarligt, schreeuwt om gewassen te worden. Lijkt me...
door Jireel | mei 24, 2017 | Geen categorie
‘Ik moet nog even mijn blog afmaken en dan kunnen we gaan hoor, lief’, zei ik. Ik schreeuwde het vanachter mijn bureau op zolder. Ik staarde naar de berg met wasgoed, in afwachting van haar reactie. Het bleef even stil. ‘Hoe lang nog dan?’ antwoordde ze. ‘Tien...
door Jireel | mei 10, 2017 | Geen categorie
Ik wilde mijn hoofdpersoon iets laten meemaken op de eerste pagina van mijn roman, dat afwijkt van zijn dagelijks leven. Dat had ik ooit op een schrijversblog gelezen. Die van mij maakte zich zorgen. Had een onrustig gevoel over iets. Ik gebruikte een omcirkelde datum...
door Jireel | mei 3, 2017 | Geen categorie
Al voor het schrijven van de eerste zin worstelde ik. Ga ik mijn verhaal in de tegenwoordige, of in de verleden tijd vertellen? Nooit over nagedacht. Ik pakte een paar boeken uit de kast en las hoe andere schrijvers dat aanpakken. Het diner van Herman Koch maakte het...
door Jireel | apr 26, 2017 | Geen categorie
We waren aanbeland op de derde pagina. Ik las het commentaar in de kantlijn. Yoda-stijl. Ik aarzelde, bedacht me of het gek was dat ik totaal geen idee had wat de Yoda-stijl betekende. Toch vroeg ik het. Ik voelde me een sufferd toen ik haar antwoord hoorde. Het heeft...
door Jireel | apr 19, 2017 | Geen categorie
We schrijven 19 april 2014, exact drie jaar geleden. De liefde bepaalt haar eigen tempo, dus een weekendje weg als zesde date moest kunnen vond ik. Zij eigenlijk niet, maar we gingen toch. Een soort citytrip om elkaar beter te leren kennen. Net als in Boer zoekt...
door Jireel | apr 12, 2017 | Geen categorie
De baksteen is nog heel. Ik zat op mijn knieën poepresten uit het toilet te schrobben, toen mijn telefoon trilde. Ik schrok, waardoor er spetters over de rand vlogen. Spetters die nu voor altijd vereeuwigd zijn met de stof van mijn werkshirt. Ik ben er wel steeds...
door Jireel | apr 5, 2017 | Geen categorie
Mijn hand trilde toen ik de baksteen losliet. Ik ging aan een klein tafeltje zitten, waar een vrouw met een naambordje op mij zat te wachten. Ook ik had een naambordje op mijn borst geplakt. Anderhalve meter naast ons stond al het volgende tafeltje. We schudden...
door Jireel | mrt 29, 2017 | Geen categorie
Ik voelde haar borsten in mijn nek. Heel even kuste haar kin mijn hoofd. Haar ontblote armen lagen op mijn armen. Met beide handen hield ze mijn polsen vast. Zo stond de cursusleidster achter mij, lichtelijk voorovergebogen, terwijl ik op een stoel zat. Ik doe het nog...
door Jireel | mrt 22, 2017 | Geen categorie
De cursusleidster hield een kuismiddel omhoog. Dit is dus echt het beste wat je kunt gebruiken. Super ecologisch, heel duurzaam. Echt een aanrader. Ik heb hem al drie jaar, en moet je eens kijken. Nog maar voor de helft leeg! De fles ging rond, we mochten er allemaal...
door Jireel | mrt 15, 2017 | Geen categorie
Een slipje. Knalrood. Zo eentje van kant, waar je doorheen kunt kijken. Om het nog spannender te maken. Of zoiets. Ik hield het aan beide uiteinden omhoog en keek ernaar. Mijn eerste werkdag was begonnen. De mevrouw van het slipje had mij even daarvoor ontvangen in...
door Jireel | mrt 8, 2017 | Geen categorie
De sollicitatie was dus in mijn eigen huis. Ik fronste toen ik dit hoorde, zoals een meisje kan fronsen wanneer een jongen voorstelt om de eerste date thuis plaats te laten vinden. Maar in tegenstelling tot het meisje had ik geen keus. Dus had ik mijn huis tot in de...
door Jireel | mrt 1, 2017 | Geen categorie
Een belangrijke voorwaarde om te kunnen schrijven is ademen. Het liefst met een dak boven het hoofd en een gevulde maag. Af en toe wat drinken is ook wel lekker. Ik was werkloos toen ik naar België vertrok, aangezien ik mijn baan had opgezegd. Ik heb wat kunnen...
door Jireel | feb 28, 2017 | Geen categorie
Lezers, sinds oktober 2016 jaag ik mijn droom na: het schrijven van een roman. Dit doe ik in België. Samen met mijn vriendin ben ik vanuit Utrecht in Gent neergestreken. Zij is hier gaan studeren. En ik? Ik ben gaan schrijven, omdat ik een verhaal te vertellen heb....
